ریشه خستگی و عدم کشش جسمی و فکری ما کجاست؟
چرا به یکباره دچار افت انگیزه و انرژی می شویم؟
ایا تا به حال به آن فکر کرده اید؟

مقدمه:
خستگی بدنی و روانی یک منشاء دارند؛ لذا اگر خسته شدید و احساس کردید دیگر توانایی انجام کارهایتان را ندارید، غالبا ریشه آن در مغز شماست و از لحاظ ذهنی خسته و ناتوان شدید…

۲۵ تا ۵۰ درصد مردم این حس را دارند که انرژی کم می آورند و توان انجام کارهایشان را ندارند.

بعضی ها خیلی به خودشان فشار می آورند و تقلا می کنند؛ اما می بینند نتیجه لازم را کسب نمی کنند!
چند فاکتور اصلی در این زمینه تاثیر گذار است:
۱- تسلط کامل بر شرایط بیرون و مسیر ندارند.

۲- حمایت کافی ندارند.

۳- شرایط به گونه ایست که مجبور هستند کاری را انجام دهند (در مقابل کاری که از روی علاقه انجام می شود).

۴- در انتظار پاداشی هم نیستند.

مثلا امتحان نزدیک است و فرد مجبور است درس بخواند؛ در عین حال حمایتی نیز نمی شود و کنترلی بر روی شرایط بیرونی هم ندارید…
در این حالت سه مسیر پیش روی او قرار دارد:

الف- احساس توانمندی دارد و کنترل شرایط را به دست می گیرد و حرکت خودانگیخته ای دارد؛ نه از روی اجبار (چون دوست داشته است آن را انجام می دهد)
در این حالت با ترشح آدرنالین، هیجان مثبتی را تجربه می کند که مخرب نیست؛ در عوض موقتی بوده و آسیبی به بدن و روان وی نمی زند.

ب- فرد مجبور است بیشتر تلاش کند و ساعات بیشتری را فشرده درس بخواند.
در این حالت برای رسیدن به هدف؛ به جای آدرنالین، سیستم کورتیکوستروئید فعال می شود.

💫 این سیستم بر خلاف آدرنالین، بسیار مخرب و سمی بوده؛ به گونه ای که بیماری های اتوایمیون، سایکوسوماتیک، تضعیف سیستم ایمنی (و متعاقبا عفونت)، بیماری های قلبی عروقی، فشار خون و بیماری های مزمن دیگر بروز می کند
به تدریج روان فرد هم آسیب دیده؛ دچار بی خوابی و افسردگی می شود؛ انگیزه هایش را از دست می دهد و…

این سیستم زمانی فعال می شود که شما می خواهید به هدفی برسید؛ اما در جریان آن

– کنترل ندارید
– ساپورت ندارید
– پاداشی هم نمی گیرید

و فقط و فقط دارید تلاش می کنید! این تلاش، تلاش سمی است که با ترشح کورتیکوستروئید جسم و روان را به هم می ریزد.

ج- در حالت دیگر که فرد بی خیال شده و صورت مساله را پاک می کند.
در این شرایط هم به جای آدرنالین، کورتیکوستروئید ترشح می شود که مخرب بوده و جسم و روان را بهم می ریزد.
هر چند در ظاهر فرد به آرامش رسیده و ترشح آدرنالین پایین آمده؛ غافل از این که سیستم کورتیکوستروئیدی به کارش ادامه می دهد.
مثلا فرد درس نمی خواند و آن حس بد را در ظاهر سرکوب می کند!
در این حالت فرد روحیه ندارد، کسل هست، اشتهایش خراب است، احساس می کند تحلیل می رود و مستعد بیماری ها می باشد‌.

در این حالت فرد همان پاداش کم ( به عنوان مثال؛ همان پول کمی هم که در می آورده دیگر در نمی آورد و همان یک ذره درس را هم نمی خواند!) و لذا با قطع شدن پاداش، چرخه خستگی بدتر و بدتر می شود.

پس فقط در حالت اول است که فرد به احساس خستگی نمی رسد و fatigue برایش مشکل ساز نمی شود و فانکشن وی حفظ می شود.

با تشکر از اقای دکتر آذرخش مکری- روانپزشک- دانشیار دانشگاه

چرا این قدر به دنبال تفریح و گشت و گذاریم؟ چرا از تنهایی فراری هستیم؟

🔹 چرا این قدر تفریح و گشت و گذار می کنیم؟ چرا در زندگی انسان مدرن تفریح جایگاهی دارد که در زندگی انسان سنّتی ندارد؟

برای این که انسان مدرن نمی‌تواند با خودش تفریح کند؛ یعنی هروقت به خودش رجوع می کند از خودش بدش می ‌آید. باغی در درون خودش ندارد که اگر ده سال هم مسافرت نرود، هیچ وقت حوصله اش سر نرود.

🔹آدمی که تفکّر معنوی عمیقی دارد، اگر صد سال هم مسافرت نرود، یک لحظه نمی گوید حوصله ام سر رفت؛ چون دائماً مشغول سیر در یک باغ درونی است.

وقتی ما باغ درونی نداریم، باید برویم باغ های بیرونی را ببینیم.

آدمی که خودش را نمی تواند تماشا کند، چاره ای جز این ندارد که برود و بیرون از خودش را تماشا کند.

اشخاص معنوی آن قدر درون خودشان چیزها ی نو کشف می کنند و چیزهای بسیار شاد کننده، امیدوارکننده و آرامش بخش می یابند که هیچ وقت به سیر و مسافرت بیرونی احتیاج پیدا نمی کنند. بنابراین یکی از دلایلی که ما این قدر به مسافرت و تفریح نیازمندیم ، این است که ما انسان های معنوی ای نیستیم.

🔹هر چه انسان معنوی تر باشد، کم تر احتیاج پیدا می کند به این که منظره و تابلو راعوض کند، این است که انسان جدید تابلوهای خانه اش را هم باید هر از چند مدّت عوض کند، مبلمان خانه اش را هم و… چون بعد از مدّتی اینها دیگر نمی توانند او را از خودش به بیرون از خودش عطف توجّه دهند.

استاد مصطفی ملکیان
سنتگرایی، تجددگرایی، پساتجددگرایی، جلسه نهم، سال ۷۸

رویکردی بر اصلاح ضمیر ناخودآگاه

هر زمان و به هر دلیل سطح هوشیاری شما کاهش یابد؛ مانند قبل خواب، بعد خواب، مصرف مواد الکلی و ….، ضمیر ناخودآگاه فعال می شود؛ در این حالت دو رویکرد مورد توجه می باشد:

۱- در این حالت مطالب خاموش مستتر در درون فعال می شوند و بعضا باعث می شوند تا فرد مطالبی را بازگو کند که در حالت هوشیاری کامل جسارت و توان آن را نداشته است؛ به عنوان مثال دوست داشته سخنانی را بیان کند که در حالت عادی نمی توانسته آن ها را بر زبان بیاورد.

۲- در این شرایط ( قبل و بعد خواب) بانزدیک شدن به شرایط آلفا، قدرت حافظه و یادگیری افزایش می یابد.
لذا این دو بهترین زمان هایی هستند که با تکرار و تمرین مرتب افکار مثبت و برنامه های خود، می توانید به تدریج ضمیر ناخودآگاه خود را که ممکن است مملو از مسائل منفی باشد، اصلاح و به سمت مثبت سوق دهید.

پس حین خواب ولحظات اولیه برخاستن از خواب، بسیار مراقب افکارتان باشید تا روز و روزهای خوبی برای خود خلق کنید.

کشورهای ثروتمند و فقیر، تفاوت تفاوت قدمت آنها نیست.
برای مثال کشور مصر بیش از ۳۰۰۰ سال تاریخ مکتوب دارد و فقیر است!
اما کشورهای جدیدی مانند کانادا، نیوزیلند، استرالیا که ۱۵۰ سال پیش وضعیت قابل توجهی نداشتند، اکنون کشورهایی توسعه‌یافته و ثروتمند هستند.

تفاوت کشورهای ثروتمند و فقیر در میزان منابع طبیعی قابل استحصال آنها هم نیست.

ژاپن کشوری است که سرزمین بسیار محدودی دارد که ۸۰ درصد آن کوه‌هایی است که مناسب کشاورزی و دامداری نیست اما دومین اقتصاد قدرتمند جهان پس از آمریکا را دارد. این کشور مانند یک کارخانه پهناور و شناوری می ‌باشد که مواد خام را از همه جهان وارد کرده و به صورت محصولات پیشرفته صادر می‌کند.

مثال بعدی کشور سوئیس است.
کشوری که اصلاً کاکائو در آن به عمل نمی‌آید اما بهترین شکلات‌های جهان را تولید و صادر می‌کند. در سرزمین کوچک و سرد سوئیس که تنها در چهار ماه سال می‌توان کشاورزی و دامداری انجام داد، بهترین لبنیات (پنیر) دنیا تولید می‌شود.
سوئیس کشوری است که به امنیت، نظم و سختکوشی مشهور است و به همین خاطر به گاوصندوق دنیا مشهور شده‌است (بانک‌های سوئیس).

افراد تحصیل ‌کرده‌ای که از کشورهای ثروتمند با همتایان خود در کشورهای فقیر برخورد دارند برای ما مشخص می‌کنند که سطح هوش و فهم نیز تفاوت قابل توجهی در این میان ندارد.

نژاد و رنگ پوست نیز مهم نیستند؛ زیرا مهاجرانی که در کشور خود برچسب تنبلی می گیرند، در کشورهای اروپایی به نیروهای مولد و فعال تبدیل می‌شوند.

پس تفاوت در چیست؟
تفاوت در رفتارهایی است که در طول سال‌ها فرهنگ و دانش نام گرفته است.

وقتی که رفتارهای مردم کشورهای پیشرفته و ثروتمند را تحلیل می‌کنیم، متوجه می‌شویم که اکثریت غالب آنها از اصول زیر در زندگی خود پیروی می‌کنند:

۱ .اخلاق به عنوان اصل پایه
۲.وحدت
۳.مسئولیت پذیری
۴.احترام به قانون و مقررات
۵.احترام به حقوق شهروندان دیگر
۶.عشق به کار
۷.تحمل سختی‌ها به منظور سرمایه‌گذاری روی آینده
۸.میل به ارائه کارهای برتر و فوق‌العاده
۹.نظم ‌پذیری
۱۰.دروغ کثیف‌ترین فعل غیر انسانی دنیا است.

اما در کشورهای فقیر تنها عده قلیلی از مردم از این اصول پیروی می‌کنند.

آری همه جای دنیا آسمان، دریا و خاک یکرنگ است؛ اما مردمان آن هستند که فرهنگی متفاوت دارند…

نگاهی دوباره و متفاوت به موضوع “افسردگی”

افسردگی از جنس غم نیست، از خانواده‌ خشم است؛ اما خشمی است که متوجه خودِ تو شده است؛ وقتی طولانی مدت از دست خود خشمگین می‌شوی، این خشم کهنه تو را با خودت به خصومت می‌رساند، تو با خودت دشمن می‌شوی، خودت به بزرگ‌ترین دشمن خودت تبدیل می‌شوی و خب می‌دانی که ما با دشمن چه می‌کنیم؟
با او می‌جنگیم، او را تحقیر می‌کنیم، کارهایش را بی‌اهمیت جلوه می‌دهیم، او را آزار می‌دهیم، سرزنش می‌کنیم، تمسخر می‌کنیم؛ دوستش نداریم، از او متنفریم و…

آری! افسردگی همان خشمی‌ست که بر خویش روا داشته‌ای و تا هنگامی که دست از جنگیدن با خودت برنداشته‌ای؛ عبوس و بدخلق و افسرده می‌مانی.

به‌جای جنگیدن، با خودت به صلح برس، به‌جای آنکه دشمن خویش باشی، دوست خودت باش؛ از بهترین دوستت چه انتظاری داری؟ همان را برای خودت انجام بده تا بهترین دوست خودت شوی…

در اولین گام خودت را ببخش؛
تا از خطاها و اشتباهات خودت درنگذری، به آرامش نمی رسی…
برای رسیدن به این منظور باید بقیه را هم ببخشی…

خشمِ کهنه، در طول زمان تبدیل به خصم می‌شود، خصم یا خصومت یعنی دشمنی؛ بدین معنا که اگر از کسی به مدت طولانی خشمگین باشی با او به خصومت یا دشمنی رسیده‌ای…چه خودت باشی؛ چه دیگری…

متن: عباس ناظری
با کمی تخلیص و اضافات